'Kasplant' (blog)

Kasplant (meervoud: kasplanten)

1 (v)m)) in een broeikas gekweekte plant
2 (m,v) weinig weerbaar iemand

"Eén woord waar de orthodontist mijn glimlach mee deed verbleken.

‘Neem maar vast plaats in de stoel’, zei ze terwijl ze al haar benodigdheden klaarzette. Ik kom niet graag op deze plek, maar zal hier vast niet de enige in zijn. De stoelen staan dicht op elkaar, weinig privacy en de tl-verlichting maakt het sfeertje helemaal compleet. ‘Ik doe je stoel naar achteren’, zei ze terwijl ze achter mij ging zitten. Altijd even een moment om je schrap te zetten, omdat je elke keer opnieuw denkt achterover te kiepen.

‘Heb je de operatie al gepland staan? vroeg ze. Ondertussen begon ze met haar werk en even stopte ze, zodat ik kon antwoorden. Het is dan ook wel erg ongemakkelijk om een gesprek te voeren in een situatie als deze, maar ik antwoord haar terug met een elastiekje nog half hangend uit mijn mond: "Er was inderdaad gebeld, maar dan zou ik met vijf dagen al terecht kunnen en op korte termijn kan ik dit niet realiseren op mijn werk." "Oh, wat voor werk doe je dan?", vroeg ze. “Ik werk met mensen met een ernstige meervoudige beperking, een kwetsbare doelgroep en in afgelopen periode is het erg druk geweest”, antwoorde ik haar terug. De orthodontist schoof opzij om iets van het schapje af te pakken en keek mij even kort aan en zei: "Oh ja, dat is inderdaad een kwetsbare doelgroep, een longontsteking is dan al gevaarlijk. Kasplantjes hé?" al schouderophalend.

Daar zat ik dan, met de mond vol tanden. Antwoorden kon ik niet, omdat ze weer verder aan het werk ging en inmiddels ook een gesprek over mij heen aan het voeren was met een van haar collega’s. Even had ik een moment nodig om te beseffen wat ze daadwerkelijk zei en de haren in mijn nek gingen rechtovereind staan.

Ze zal het niet kwaad hebben bedoeld, maar ik vind dit woord denigrerend en in alles tekortdoen. Dit raakte mij en het raakt mij nog steeds. Ik voelde woede opkomen, omdat iemand zich op deze manier uitlaat over de doelgroep die aan mijn hart ligt. Ik heb vaak het idee dat het vanuit een stuk onwetendheid komt. Juist daarom vind ik het zo belangrijk om een stem te kunnen zijn voor de cliënt, een stem die zij zelf niet hebben en anderen een beeld te geven wat het werken met deze doelgroep inhoudt. Het werken in deze sector is iets waar ik erg trots op ben en elke dag weer zoveel voldoening uit kan halen. Deze voldoening kan al in de kleinste dingen zitten, een blik, de puurheid, de momenten die je samen kunt vieren. De cliënten weten elke dag weer een enorme glimlach op mijn gezicht te toveren. Een glimlach, de je ogen doen verblinden."

Luka Doppen (30) is persoonlijk begeleider bij Estinea, volgt de leergang ambassadeurs voor begeleiders en blogt openhartig over haar werk en alles wat ze daar tegenkomt. Deze blog schreef ze Floor, een glossy voor zorgprofessionals. Volg Luka op Instagram: @metlukamee_emb