Rob is ‘directeur oud papier’ bij Marga Klompé

Rob Pikaar (67) woont zelfstandig en krijgt drie keer in de week ondersteuning van Estinea. Hij werkt op een kinderboerderij en doet daarnaast via Estinea vrijwilligerswerk bij ouderenorganisatie Marga Klompé. Hier haalt hij onder meer het oud papier bij bewoners op. Wat brengt dit werk Rob? En hoe wordt hij ondersteund in het meedoen midden in de maatschappij? Waar liggen uitdagingen in de samenwerking tussen betrokken organisaties?

Het is twee uur ’s middags. Rob loopt met flinke pas door de gang van de Stegemanhof naar achteren, een van de locaties van Marga Klompé. Daar pakt hij de kar om het oud papier in te doen. “Ik race door het werk heen”, zegt hij lachend terwijl hij de vaart erin houdt. “Van kranten tot reclamefolders, er is veel oud papier. Bij sommige bewoners staat er een heuse dozenparade voor de deur, dan hebben ze net een nieuwe pedaalemmer gekocht ofzo. Ik maak de dozen plat.” Rob laadt de kar vol, loopt naar het volgende gebouw hiernaast, doet daar hetzelfde en brengt uiteindelijk de kar naar de container. Het is tien over twee. “In tien minuutjes is het gepiept.” Elke werkdag, vijf dagen in de week, loopt Rob rond hetzelfde tijdstip hetzelfde rondje, nu zo’n drie jaar. “Ik vind het fijn werk, want ik doe graag wat voor een ander en het is in de buitenlucht. Ook is het zinvol werk. Dat vind ik belangrijk. Ik help de medewerkers van Marga Klompé en leer hoe ik met mensen omga. Zo maak ik onder het werk vaak een praatje met de bewoners en na afloop doe ik een bakkie in het café hier.”

Er helemaal bijhoren

De bewoners zijn blij met het werk dat Rob doet, vertelt coördinator welzijn en vrijwilligers Joke Meinen van Marga Klompé: “Hij is bij ons ‘directeur oud papier’ en als hij er niet is, vragen bewoners waar Rob is. Door weer en wind loopt hij zijn route.” Rob is een van de circa driehonderd vrijwilligers voor Marga Klompé in de regio Aalten-Bredevoort. “Hij hoort er net als ieder andere vrijwilliger helemaal bij. Vrijwilligers zijn echt onmisbaar en essentieel om als zorgorganisatie meer te bieden aan bewoners dan alleen de basiszorg. Zo hielp Rob voor corona ook mee op een spelletjesavond, een bingo. Hij is een manusje-van-alles: zet stoelen en tafels klaar en ondersteunt bewoners met rolstoel-rijden in de avondvierdaagse.” Rob glundert. Wat hem het meest gelukkig maakt? “Vooral iets doen wat nuttig is, zinvol bezig zijn.”

Altijd in beeld, maar op afstand

Joke Meinen heeft als coördinator welzijn en vrijwilligers intensief contact met Rob en met Henrique Grijsen, participatiecoach bij Estinea. Zij heeft samen met Rob naar werk gezocht en begeleidt hem hierbij. “In deze ‘driehoek’ bespreken we met elkaar wat hij wil leren, wat binnen zijn mogelijkheden ligt en welk werk daarbij passend is. Mijn rol zie ik niet als dat ik ‘m aan de hand neem en hem bij elke stap volg. Dat hoeft ook niet. Ik ben altijd in beeld voor Rob, maar op afstand. Hij kan me vinden als hij dat nodig heeft. Daarmee krijgt hij verantwoordelijkheid over zijn eigen werk en dat maakt hem zelfstandiger. Op die manier hoop ik bij te dragen aan zijn levensgeluk. Regelmatig evalueren we of hij nog op z’n plek zit, welke uitdagingen hij heeft. Ik heb natuurlijk de pet op van Marga Klompé als vrijwilligerscoördinator, maar uiteindelijk bundelen we als organisaties als Marga Klompé en Estinea zijnde onze krachten om ervoor te zorgen dat iedereen meetelt in de maatschappij en meedoet op zijn manier. Iedereen mag zichzelf zijn.”

"Wat kunnen we voor elkaar betekenen"

Uitdagingen zien Joke Meinen en Henrique Grijsen vooral in een nog intensievere samenwerking met andere organisaties, ook op vrijwilligersgebied. Joke: “Vroeger werkten we intramuraal, richtten we ons op de bewoners en that’s it.” Henrique vult aan: “Wij staan ervoor dat iedereen meedoet in de maatschappij. De vraag nu is dan ook meer: wat kunnen we voor elkaar als organisaties en gemeente in de buurt betekenen? Hoe kunnen we elkaar nog meer ontmoeten? Bewoners, vrijwilligers, mensen met een beperking? Zodat behoeftes van cliënten en bewoners centraal staan. Het levensgeluk van iemand loopt natuurlijk dwars door alle kaders van organisaties en geldstromen heen. Sommige mensen hebben blijvend en intensieve ondersteuning nodig om mee te kunnen doen. Anderen hebben een steuntje in de rug nodig om grip te krijgen op hun leven. Wij helpen mensen met een beperking verder, zodat ze zo goed mogelijk kunnen functioneren en participeren in de samenleving. Rob is hiervan een heel mooi voorbeeld.”