In november begint het tegenwoordig al. De zomervakantie is net achter de rug, alle vaste medewerkers zijn weer terug van vakantie en dan is daar: Halloween. Een feest met monsters, schedels, bloed, nare verwondingen, maskers, enge geluiden en mensen die zich monsterlijk verkleden.
We zeggen dat het niet echt is, maar we zien het wel.
We zeggen wees maar niet bang, ik ben je metgezel.
We zeggen kom maar hier je bent veilig bij mij, maar na een paar uurtjes dienst ben ik weer vrij.
Als de monsters de hielen hebben gelicht, komen Sint en Piet in het land. Een paar weken zien we ze overal opduiken. Op tv, elke winkel, school, vereniging, op elke hoek van de straat zien we Sint en Piet. Hoe bestaat het dat de deur op slot is maar er tóch wat in de schoen zit. Piet rammelt aan deuren en tikt op de ramen. Sint galoppeert over het dak. Zelfs op het werk zijn Sint en Piet aanwezig. Ze schijnen ook nog alles over ons te weten want dat lees ik in het gedicht!
We zeggen dat het niet echt is, maar we zien het wel.
We zeggen wees maar niet bang, ik ben je metgezel.
We zeggen kom maar hier je bent veilig bij mij, maar na een paar uurtjes dienst ben ik weer vrij.
Als het 6 december is gaan Sint en Piet er uit en -BAM- de kerstboom staat! Weer drukte in de straten en winkels. Knipperende lampjes, muziek en belletjes die rinkelen. Er wordt opgewonden gesproken over het menu, de kerstversiering, eventuele cadeautjes en kerstkerkdienst, vrije dagen, vakantie en veel zondagen. De dagen lopen in elkaar over en we zijn kwijt of het maandag of dinsdag is. Soms worden dagen zondag genoemd terwijl ik dacht dat het vrijdag was…
We zeggen dat het niet echt is, maar we zien het wel.
We zeggen wees maar niet bang, ik ben je metgezel.
We zeggen kom maar hier je bent veilig bij mij, maar na een paar uurtjes dienst ben ik weer vrij.
En dan is het oud en nieuw. Wéér veel drukte, herrie en vrije tijd. Veel mensen bij elkaar en veel opwinding. Opblijven tot middernacht en vuurwerk. Nog een paar dagen en dan mag ik weer gewoon naar het werk! Ik kan niet wachten…
Geschreven door Rini Bongen, Assistent Begeleider en blogger bij Estinea