Norbert Mulder (58) werkte vijfendertig jaar bij zorgverzekeraar Menzis waar hij de administratie ‘cliënten wet langdurige zorg (Wlz)’ deed. Nu kookt en bakt hij samen met deze mensen, als vrijwilliger op W&A-locatie Bartelinkslaantje.
Norbert: “Ik heb een grote mate van perfectie en in mijn huis vind je dan ook geen rommel. Het is altijd opgeruimd. In mijn werk bij Menzis was dat natuurlijk ook een vereiste. Ik werkte met grote budgetten, dat ging om miljoenen. Ik deed niet anders dan precies en gedetailleerd werken!
Hoewel ik jarenlang een administratieve taak omtrent cliënten wlz had, had ik geen ervaring mét het werken met mensen met een verstandelijke beperking. Toen ik kon stoppen met werken dacht ik meteen: ik ga iets doen met mijn handen en iets wat ik leuk vind. Koken was altijd mijn grote hobby, de vacature van kok op Bartelinkslaantje kwam langs en één plus één was twee.
Toen ik in de keuken op Bartelinkslaantje begon, was die drang naar perfectie het moeilijkste wat ik heb los moeten laten. Dan verwachtte ik bijvoorbeeld dat cliënten een kerstomaatje precies doormidden sneden zoals ik dat zelf ook deed. Of dat ze de prei heel fijn in reepjes sneden, maar dan kreeg ik dikke plakken!
Dat was wennen. Ik kan goed koken, heb er plezier in iets perfects op tafel zetten – een kip-pesto met kookroom en cherrytomaatjes, een zuurkoolschotel of een Indische rijsttafel. Maar ik ontdekte dat ik mijn plezier vooral haal uit de omgang met cliënten. In de keuken lachen en huilen we. Ik troost en we ouwehoeren. En ondertussen snijden we de groentes, dekken we de tafel, doen we de afwas. Ondertussen belandt er een theedoek op mijn hoofd en ren ik als een spook achter een cliënt aan. Zoveel lol hebben we daarom gehad! Tussen het koken gebeuren deze dingen, daar heb ik aandacht voor en daar geniet ik het meest van. En als de prei in dikke plakken is gesneden dan denk ik nu: maak je niet druk.”