Anouk: “Mitchel kan heel goed aangeven hoe hij het hebben wil, maar als iets niet zo goed gaat vertelt hij dat niet zo snel. Ik ken hem inmiddels goed genoeg om te zien wanneer hij niet zo lekker in zijn vel zit. Hij wordt dan wat stiller. Ik probeer hem dan te helpen. Op zijn beurt helpt Mitchel mij ook! Hij is heel technisch en handig, ik juist helemaal niet. Ik kan het al gauw opgeven wanneer ik een apparaat moet aansluiten of installeren. Mitchel heeft geduld en geeft niet op, hij helpt me stap voor stap en samen fiksen we het! Zo hebben we samen een spelcomputer aangesloten en een Chromecast aan de praat gekregen. We zijn gewoon elkaars rechterhand. Die eigenschap van Mitchel, dat hij nooit opgeeft, inspireert me heel erg. Mitchel klaagt nooit en blijft positief. Hij zoekt altijd naar een manier waardoor hij mee kan doen. “Ik kan niet” bestaat niet in zijn woordenboek. En daar kan ik nog wat van leren. Ik geef veel sneller op dan hij, en dan te bedenken dat hij afhankelijker van anderen is dan ik. Pas geleden heb ik mijn pols gebroken. Toen ervaarde ik ook eens hoe het is om afhankelijk te zijn. Ik voelde me heel beperkt met een gebroken pols. En Mitchel… die nota bene in een rolstoel zit, kan ALLES! Dat was wel even een besefmomentje.”